Piorunujący – to słowo najlepiej oddaje charakter dzisiejszego etapu. Panorama z widokiem na Großvenediger zapiera dech w piersiach, a spektakularnie położone schronisko Neue Sajathütte, nazywane nie bez powodu „zamkiem w górach”, oferuje idealne miejsce na odpoczynek. Tu celebrujemy smak i widok, zanim ruszymy dalej – ku spokojnemu schronisku Eisseehütte, które stanowi cel naszej wędrówki.
Trudny etap po czarnych górskich szlakach. Wymagana jest pewność kroku, brak lęku wysokości oraz doświadczenie w terenie wysokogórskim. Trasa prowadzi stromymi, skalistymi ścieżkami, częściowo zabezpieczonymi stalowymi linami. Schodzimy żmudnymi, piargowymi żlebami i przekraczamy odsłonięte grzbiety. Bardzo dobra kondycja fizyczna i umiejętność poruszania się w eksponowanym terenie są niezbędne.
Opis trasy: Od schroniska Johannishütte szlak Venediger Höhenweg, będący jednocześnie częścią Szlaku Orła, prowadzi na wschód i wkrótce osiąga charakterystyczne załamanie grzbietu Zopetkante. Dalej trasa prowadzi przez strome górskie łąki, z widocznymi co jakiś czas kopczykami orientacyjnymi. Warto zatrzymać się na chwilę i podziwiać lśniące lodowce Großvenediger.
Po około godzinie otwiera się niewielka, wysoko położona dolina – tutaj kierujemy się na południe za drogowskazem w stronę Sajatscharte. Po przekroczeniu pola głazów wkraczamy w teren wysokogórski. Szeroka, dobrze wytrasowana ścieżka, miejscami wyposażona w liny stalowe, przecina strome zbocza i prowadzi przez wąwóz Schernersschlucht, a następnie serpentynami w terenie skalnym wznosi się na Sajatscharte. Zejście do Sajathütte (2 575 m n.p.m.) zajmuje ok. 30 minut – najpierw stromym, piargowym żlebem, potem przez trawiasto-piaskowe zbocza u stóp Rote Säule.
Po odpoczynku i posiłku w schronisku kontynuujemy wędrówkę Prägratner Höhenweg w kierunku Eisseehütte, bez konieczności schodzenia do doliny. Opuszczamy Sajathütte na wschód, obchodzimy Vorderer Sajatkopf i docieramy do tzw. „okna” na jego południowo-wschodnim grzbiecie. Tam szlak skręca na północ. Strome wąwozy pokonujemy z pomocą kolejnych zabezpieczeń. Podejście ułatwiają zakosy.
Szlak prowadzi przez wewnętrzną część dolinę Timmeltal, do punktu Hinteres Wiesach, gdzie teren staje się łagodniejszy. Ostatni odcinek biegnie wzdłuż potoku Timmelbach i kończy się przytulnym schroniskiem Eisseehütte (2 521 m n.p.m.).