Wędrowcy, którzy w ciągu jednego dnia pragną poczuć zarówno górską samotność, jak i wielkomiejski zgiełk, powinni wyruszyć z hali Halleranger, przejść obok schroniska Pfeishütte, dotrzeć na Hafelekar, a po drodze wspiąć się na przełęcz Stempeljoch. Podążając szlakiem Wilde-Bande-Steig, należy przygotować się na wymagające podejście, w wielu miejscach zabezpieczone schodami i stalowymi linami.
Dziś nadszedł czas, aby zacisnąć zęby i ruszyć naprzód — na mecie etapu czeka miejska atmosfera Innsbrucka. Zanim jednak wypijemy Aperol Spritz na Maria-Theresia-Straße, czeka nas jeszcze jeden wymagający odcinek — przez miejsca takie jak Lafatscher Joch, Stempeljoch, Pfeishütte i Hafelekar. Na koniec dnia szlak doprowadzi nas do stacji kolejki linowej Nordkettenbahn, którą zjedziemy bezpośrednio do centrum Innsbrucka.
Opis trasy: Przed schroniskiem wybieramy ścieżkę w kierunku „Lafatscher Joch”. Szlak prowadzi przez piarżysty kocioł, który stopniowo staje się coraz węższy i bardziej stromy. Wkrótce dochodzimy do tzw. „Durchschlag” (tu dawny szlak mułów został poprowadzony przez skały), a następnie — obok krzyża — łagodnie w górę na kolejne piętro kotła (w tym miejscu odchodzi ścieżka na Speckkarspitze).
Trasa biegnie dalej na północ przez Boden aż do przełęczy Lafatscher Joch. Na grzbiecie kierujemy się za znakami „Pfeishütte”. Schodzimy łagodnie ścieżką i trzymamy się oznaczeń „Pfeishütte” lub później „Pfeishütte über Wilde-Bande-Steig”. Rustykalnym szlakiem Wilde-Bande-Steig, często przez kosodrzewinę, wielokrotnie przekraczając wąwozy, podchodzimy łagodnie aż do wejścia do wąwozu poniżej Stempeljoch. Tutaj należy kierować się na „Stempeljoch” lub „Pfeishütte”.
Odcinek wspinaczkowy (zbudowany z desek i zabezpieczony stalowymi linami) przez wąwóz staje się coraz bardziej stromy, a podłoże — początkowo żwirowe — przechodzi w twarde skały. Z przełęczy schodzimy w prawo i spokojnie przez alpejskie łąki i pastwiska docieramy do schroniska Pfeishütte.
Bezpośrednio przy schronisku rozpoczyna się oznakowany szlak „Goetheweg” (nr 219). Początkowo prowadzi on łagodnie pod górę jako ścieżka, później w formie wspinaczki wznosząc się w kierunku południowego basenu, poniżej schroniska. Na rozwidleniu należy skręcić w kierunku „Mandlscharte” lub „Hafelekar Bergstation”, a następnie na kolejnym rozwidleniu — w prawo (w lewo odchodzi szlak na Arzler Scharte). Goetheweg prowadzi szeroką pętlą przez piarżysty kocioł aż do przełęczy Mandlscharte.
Z przełęczy schodzimy po piargach. Dobrze utrzymana i dość szeroka ścieżka prowadzi na tej samej wysokości pod skałami, z pięknym widokiem na tylną stronę Nordkette. Po krótkim podejściu szlak przechodzi na stronę doliny rzeki Inn i schodzi kilka metrów serpentynami. Następnie kontynuujemy łatwą ścieżką, w górnej części południowego zbocza Nordkette, która wznosi się łagodnie na zachód w kierunku stacji górskiej Hafelekar. Cały czas należy podążać za oznaczeniami „Hafelekar Bergstation” lub „Goetheweg”.
Na końcu trasy ścieżka biegnie naprzemiennie w lewo i w prawo od grzbietu, a Goetheweg jest dobrze zabezpieczony w wielu miejscach. Zejście do Innsbrucka możliwe jest kolejką Nordkettenbahn i nowoczesną kolejką Hungerburgbahn, która prowadzi bezpośrednio do centrum miasta, do Kongresu Innsbruckiego. Możliwe jest także zejście pieszo, z opcjonalnym przystankiem w alpejskim ZOO.