Najlepszym miejscem na rozpoczęcie zwiedzania jest Haus der Musik. Odbicie nowoczesnej szklanej fasady od strony północnej oddaje wszystko, co czyni Innsbruck tym, czym jest: stare miasto jest świadkiem średniowiecznej historii miasta, kościół Hofkirche - renesansowego splendoru, Hofburg - barokowego przepychu, a górujące nad wszystkim w tle pasmo górskie Nordkette - bliskości natury i aktywności sportowej.
Z tarasu na dachu roztacza się imponujący panoramiczny widok: Na południu widać kościół Jezuitów, tradycyjne Gimnazjum Akademickie (założone przez Jezuitów jako szkoła łacińska w 1562 r.), lokalną górę Patscherkofel i Bergisel ze skocznią narciarską. Za nimi wznoszą się Alpy Sztubajskie. W kierunku północno-zachodnim widok rozciąga się nad starym miastem do popularnego celu wędrówek Hafelekar i dalej do dzielnicy Hötting. Wielowiekowe powiedzenie "Hötting jest królestwem, a wokół niego leży Austria" staje się jasne.
Naprzeciwko Haus der Musik znajduje się kościół Hofkirche. Znajduje się w nim imponujący ceremonialny grobowiec (ale nie doczesne szczątki) cesarza Maksymiliana I, który jest strzeżony przez 28 naturalnej wielkości figur z brązu ("Schwarzmandern"). Tyrolski bojownik o wolność Andreas Hofer jest pochowany w lewej nawie kościoła Hofkirche.
Łuk kościoła Hofkirche prowadzi na Franziskanerplatz. W soboty na zakupy zapraszają pchle targi, a latem działa tu kilka lodziarni. Il Convento (12 punktów Gault-Millau) to miejsce, w którym można zjeść dobre włoskie jedzenie. Tuż za nim znajduje się Lechle-Haus, jeden z najstarszych budynków w centrum miasta, w którym podczas prac renowacyjnych odkryto fragmenty starego muru miejskiego i drewnianego stropu z XIII wieku.
Każdy, kto spaceruje z Burggraben na Stare Miasto, powinien wybrać się na krótki objazd przez Schlossergasse do Café Munding. Ta najstarsza kawiarnia w mieście, należąca do rodziny od 1803 roku, zaprasza nie tylko na kawę i ciastko, ale także na małe odkrycia: W jednej z gablot znajduje się pierwszy w Innsbrucku mechaniczny mikser do ciasta (sprowadzony bezpośrednio z Ameryki w 1850 roku), podczas gdy kawa nadal pochodzi z legendarnego ekspresu Faema (zakupionego w 1964 roku na Zimowe Igrzyska Olimpijskie). Na fasadzie znajduje się obraz Mariahilf z 1529 roku autorstwa Lucasa Cranacha Starszego. Chociaż jest to tylko kopia, warto mu się przyjrzeć, ponieważ oryginał jest wystawiany w katedrze w Innsbrucku tylko w okresie Wielkiego Postu i Adwentu.
Kiebachgasse 10 jest domem dla jednego z najpiękniejszych dziedzińców w mieście. Nie jest on otwarty dla publiczności, ale można go dostrzec z najdalszego stolika salonu Weißes Rössl. Kręcono tu niektóre sceny z filmu "Wolność orła" z 2002 roku z Tobiasem Morettim w roli Andreasa Hofera. Późnogotycki budynek pochodzi z końca XIII wieku. W XVIII wieku pomieszczenia były wykorzystywane jako sale lekcyjne dla Theresian Normal School.
Tam, gdzie przecinają się Kiebachgasse i Seilergasse, znajduje się tak zwany "Vier-Viecher-Eck". W średniowieczu odbywał się tu handel bydłem. Przez wieki karczmy o zwierzęcych nazwach zapraszały gości na posiłki w tym zakątku. Od kwartetu Goldener Löwe, Goldener Hirsch, Roter Adler i White Horse Inn zachowała się jednak tylko ta ostatnia, która obok Kłusownik przy Seilergasse 5 oferuje obfite regionalne specjały na każdą porę dnia. Do lat sześćdziesiątych XX wieku "Vier-Viecher-Eck" był nadal wykorzystywany jako centrum dla praczek Sellrain, które zajmowały się brudną bielizną mieszkańców Innsbrucka.
Ottoburg, pierwotna rezydencja hrabiów Andechs i jeden z najstarszych budynków w mieście, znajduje się po przekątnej naprzeciwko hotelu, między gospodą a Złotym Dachem. Pięć oryginalnie zachowanych sal zaprasza na posiłki w historycznej atmosferze.
Klejnotem starego miasta jest Złoty Dach z 2 657 pozłacanymi ogniowo miedzianymi gontami. Cesarz Maksymilian kazał dostarczyć miedź z kopalni srebra i miedzi w Schwaz. Nikt jednak nie wie dokładnie, ile kilogramów złota faktycznie znajduje się na dachu wykusza. Pierwsza odnotowana kradzież gontów miała miejsce w 1750 r., a kolejne podobne incydenty miały miejsce w 1998 i 2007 r. W 2012 r. podczas prac renowacyjnych skradziono siedem gontów, ale ostatecznie wszystkie trafiły z powrotem na dach. Do dziś "uczciwi złodzieje" pozostają nieznani.
Wokół Złotego Dachu i mieszczącego się w nim Muzeum Cesarza Maksymiliana uważni obserwatorzy rozpoznają niektóre alejki z niemiecko-austriackiego serialu Netflix "Totenfrau" (Martwa kobieta) opartego na bestsellerze tyrolskiego autora Bernharda Aichnera. Fazowane kamienne filary wspierające trzęsienie ziemi są również widoczne na wielu fasadach domów w alejkach. Zostały one dodane do budynków pod koniec lat siedemdziesiątych XVIII wieku po tym, jak ziemia zatrzęsła się ponad 100 razy w ciągu jednego roku.
Plac katedralny otwiera się za Złotym Dachem. Jako jedyny zamknięty plac w mieście, oferuje historyczną atmosferę z widokiem na katedrę św. Jakuba i dom nadwornego kompozytora Marca Antonio Cesti. Przed placem znajduje się obecnie fragment Ritsche (średniowiecznego systemu kanałów), który został znaleziony podczas prac brukarskich. Plac katedralny najlepiej podziwiać na ławkach pod drzewami. Alternatywą jest bar Fox and Hare w zabytkowym skarbcu zaprasza na kreatywne drinki i naturalne wina.
Po naszym spacerze z Haus der Musik przez Franziskanerplatz do Riesenhaus, dotrzemy z powrotem niedaleko naszego punktu wyjścia i możemy wygodnie zakończyć dzień na starym mieście.
Przy wyjściu ze Starego Miasta most Inn prowadzi do dzielnicy St. Nikolaus. Około 1170 roku był to pierwszy most łączący południowy i północny brzeg rzeki, od którego miasto wzięło swoją nazwę. Tuż za nim znajduje się Waltherpark z przestronnymi terenami zielonymi, a także placami zabaw i boiskami sportowymi. Z inicjatywy tyrolskiego profesora literatury Ignaza Vinzenza Zingerle, park został poświęcony w XIX wieku średnio-wysoko-niemieckiemu poecie Waltherowi von der Vogelweide, którego pomnik stoi obecnie przed boiskiem do koszykówki.
Na brzegu rzeki Inn znajduje się również mała platforma widokowa: tak zwany "Dürerblick". Historycy sztuki uważają, że Albrecht Dürer naszkicował pierwszy kolorowy widok Innsbrucka dokładnie w tym miejscu w 1494 roku. Oryginał wisi w Albertinie w Wiedniu, a kopia jest osadzona w lewym filarze platformy.
Za Waltherpark, Innstraße zaprasza do zanurzenia się w nostalgicznej atmosferze St. Nikolaus. Wymienione fasady oferują malownicze możliwości fotografowania, a sklepy zarządzane przez właścicieli zapraszają do przeglądania. Zimnym piwem najlepiej delektować się w Bier-Krügerltradycyjnym pubie, który jest szczególnie popularny wśród mieszkańców. W poszukiwaniu wyjątkowych pamiątek warto wybrać się do Seifen Waldenajstarszej fabryki mydła w Innsbrucku (założonej w 1777 roku). W sobotnie poranki targ rolniczy na Hans-Brenner-Platz oferuje odwiedzającym regionalne specjały. W grudniu pachnie grzanym winem i Kiachl na rustykalnym i klimatycznym jarmarku bożonarodzeniowym.
To jedno z haseł miasta Innsbruck. Po wycieczce po St. Nikolaus, zacienione drzewa, ławki i widoki wzdłuż obu brzegów Inn zachęcają do odpoczynku. Idealnym punktem wyjścia na spacer jest rynek przy moście Inn, gdzie ustawiają się małe bary i restauracje - idealne na przekąskę w międzyczasie. Podczas gdy studenci szczególnie lubią spotykać się tutaj na relaksujące spotkania, tło kolorowego rzędu domów Mariahilf oferuje jedno z najlepszych miejsc na Instagram w mieście. Zaledwie kilka kroków dalej znajduje się hala targowa z restauracjami, kawiarniami i świeżymi specjałami.
Popołudnie można doskonale spędzić na tętniącej życiem głównej ulicy handlowej Innsbrucka. Pomiędzy tradycyjnymi sklepami i międzynarodowymi markami znajdziesz wszystko, czego dusza zapragnie - i centrum handlowe o bogatej historii: domy towarowe Tyrol zostały założone w 1908 roku przez żydowskie rodziny Bauer i Schwarz. Podczas II wojny światowej został przymusowo aryzowany i przekazany niemieckiemu przedsiębiorcy Ferdinandowi Krausowi. Po wojnie miasto Innsbruck przejęło budynek, który nosi obecną nazwę od 1966 roku. W 2010 roku brytyjski architekt David Chipperfield przeprojektował budynek. Rozmieszczone naprzemiennie otwory fasady odzwierciedlają historyczny rząd domów przy ulicy, a zalana światłem szklana kopuła wewnątrz otwiera się na panoramę gór.
Wskazówka: na drugim piętrze znajduje się cyfrowe muzeum Experience Tirol oferuje możliwość poznania historii i kultury Tyrolu w niespotykany wcześniej sposób za pośrednictwem interaktywnego kina i wirtualnej rzeczywistości.
Krótki objazd przez Fuggergasse prowadzi z Maria-Theresien-Straße do Landhausplatz - idealnego miejsca na przystanek z kawą i goframi w Breakfast Club. Plac został ostatnio zmodernizowany w 2008 roku. Dziś spotyka się tu głównie miejska scena skaterów wokół 36 nowo posadzonych drzew (po jednym dla każdego członka parlamentu, jak mówią z przymrużeniem oka mieszkańcy Innsbrucka). Uderzający Landhaus we wschodniej części placu, zbudowany w 1938 roku jako "Gauhaus", architektonicznie przypomina Reichstag w Berlinie. Ale jeśli przyjrzysz się uważnie, zauważysz, że fasada nie jest prosta, ale delikatnie zakrzywiona (aluzja do skrzydeł tyrolskiego orła).
Orzeł jest również majestatycznie intronizowany na Pomniku Wyzwolenia w centrum placu, który francuskie siły okupacyjne wzniosły w 1948 roku ku pamięci poległych żołnierzy Innsbrucka. Biała marmurowa brama ma pięć otworów, których kraty z kutego żelaza są symbolicznie stale otwarte. Inne pomniki, takie jak pomnik pogromu, fontanna zjednoczenia i cokół Maultasch, są rozrzucone wzdłuż długich boków placu.
Na południowym krańcu ulicy Marii Teresy stoi Łuk Triumfalny, zbudowany w 1765 roku z okazji ślubu arcyksięcia Leopolda - syna Marii Teresy - z hiszpańską księżniczką Marią Ludwiką. Pierwotnie miał to być tylko świątecznie udekorowany drewniany łuk, ale cesarzowa kazała zbudować konstrukcję z kamienia po tym, jak jej mąż Franciszek Stefan zmarł niespodziewanie podczas uroczystości. Dziś fresk po północnej stronie upamiętnia jego śmierć, a ten po południowej - ślub. Popielnice bramy pochodzą z dawnej bramy podmiejskiej.
Wilten, niegdyś rzymska stacja wojskowa (Veldidena), włączona do Innsbrucka w 1904 roku, zaczyna się za Bramą Triumfalną. Dzielnica wita odwiedzających uroczą kulturą kawiarnianą - na przykład w Kater Noster, karaffu, Heublumelub w WILTENgdzie rano można zjeść brunch, a po południu wypić koktajl. Wilten jest także domem dla wielu pięknie zaprojektowanych sklepów i małych galerii sztuki.
Centrum dzielnicy stanowi Wiltener Platzl, miejsce o śródziemnomorskim klimacie. Zimą odbywa się tu jarmark bożonarodzeniowy z wystawcami z Wilten, a latem toczy się tu życie na świeżym powietrzu. Polecane: kawiarnia kulturalna Le Murge mieszcząca się w pięknym domu w stylu biedermeier, romantyczna księgarnia Żonkile przy Leopoldstraße 36, a jeśli potem zgłodniejesz, wegetariańsko-wegańską restaurację Olive tuż obok.
Wskazówka: Jeśli szukasz wyjątkowego wegetariańskiego lub wegańskiego doświadczenia kulinarnego w Innsbrucku, restauracja One Green Table w Pradl jest właśnie dla Ciebie. Tutaj wszyscy goście jedzą przy jednym dużym stole. Serwowane jest codziennie zmieniające się, kreatywne 5-daniowe menu (zawsze ekologiczne, regionalne i sezonowe).
Jeśli i tak jesteś w Wilten - na przykład w bazylice, Gasthaus Bierstindl lub skoczni narciarskiej Bergisel zaprojektowanej przez Zahę Hadid - możesz spontanicznie wskoczyć do tramwaju linii 6. Od ponad 100 lat tak zwana Waldbahn wije się spokojnie z miasta w kierunku Igls. Po drodze zatrzymuje się przy zamku Ambras, mistycznym celtyckim kręgu drzew w Tantegert i idyllicznym jeziorze Lanser See. Z przystanku końcowego w Igls można następnie dojechać autobusem linii J na drugą stronę doliny do Hungerburg.
