Lechtaler Höhenweg

Dojście na szlak: Steeg/Lechtal – Stuttgarter Hütte (2.305m)
Przewyższenie do góry: 1.166m, czas: 5,5 godz., długość: 12,4km, stopień trudności: średni

Dojście do schroniska Stuttgarter Hütte z doliny Lechtal. Zaczynając w miejscowości Steeg lub autobusem do Bockbach/Krabach. Stamtąd na południe przez dolinę Krabachtal aż do końca doliny i w w górę do schrosnika.

Etap 1: Stuttgarter Hütte (2.305m n.p.m.) – Leutkircher Hütte (2.261m n.p.m.)
Przewyższenie do góry: 578m, czas: 4 godz., długość 8,8km, stopień trudności: trudny

Właściwy początek szlaku dalekobieżnego Lechtaler Höhenweg zaczyna się przy schronisku Stuttgarter Hütte. Idąc na wschód mijamy wysoki na 2430m Erlijoch pomiędzy szczytami Erlispitze i Fanggekarspitze. Dalej doliną Almjurtal u stóp Vallugi. Dochodzimy do Stapfe-Tobel. Ten odcinek może okazać się trudny, w zależności od warunków pogodowych. Obejście możliwe jest przez Erlachalpe i Bodenalpe. Schronisko Leitkircher Hütte oferuje możliwości noclegowe na końcu etapu (wymagana wcześniejsza rezerwacja miejsca)

Etap 2: Stuttgarter Hütte (2.305m) – Ulmer Hütte (2.288m)
Przewyższenie do góry: 418m, czas: 3 godziny, długość: 5,8km, stopień trudności: trudny

Wariant do Leutkircher Hütte prowadzi przez dwa etapy. W pierwszym z nich ruszamy ze schroniska Stuttgarter Hütte do Ulmer Hütte. Podążając drogą Robert-Bosch-Weg mijamy strome zbocza Erlispitze i prawie pionowe ściany Roggspitze. Docieramy do grani Trittscharte na wys. 2580m n.p.m. Stąd można podziwiać niesamowitz widok na szczyty grupy Silvretta aż po Verwall. Nocleg w schronisku Ulmer Hütte.

Etap 3: Ulmer Hütte (2.288m) – Leutkircher Hütte (2.261m)
Przewyższenie w górę: 464m, czas: 3 godz., długość: 7km, stopień trudności: trudny

Droga z Ulmer Hütte pod Vallugą prowadzi przez Matunjoch (2569m n.p.m.) przez stoki Vallugi aż do skalnej grani Weißschrofenkamm. Stąd można udać się via ferratą uposażoną w 500 haków i 200-metrową, stalową linę. Kto wybierze normalny szlak, ten również może liczyć na szczyptę adrenaliny pokonując strome, skaliste zbocza Bacherspitze. Nocleg w schronisku Leutkircher Hütte.

Etap 4: Leutkircher Hütte (2.261 Meter) – Kaiserjochhaus (2.310 Meter)

Przewyższenie w górę: 327m, czas: 2 godz., długość: 4,4 km, stopień trudności: trudny

Przez zielone zbocza Stanskogel wędrujemy dalej kwiecistą łąką do następnego celu wędrówki. Po drugiej stronie doliny podziwiamy masyw Hoher Riffler (3168m n.p.m.), który należy do pasma górskiego Verwall. Na tym krótkich, aczkolwiek wymagającym etapie szybko docieramy do schroniska Kaiserjochhaus.

Etap 5: Kaiserjochhaus (2.310m) – Ansbacher Hütte (2.376m)

Przewyższenie w górę: 558m, czas: 4 godz., długość: 8,3km, stopień trudności: trudny

Na tym etapie droga prowadzi w górę na północ i południe od głównej grani. Najpierw przez zielone hale i szutrowe zbocza Grießkopf do grani Kridlonscharte. Stąd rozciąga się zapierający dech w piersiach widok na Hintersee. Dalej szlak prowadzi do Hinterseejoch, południową ścianą Vorderseespitze i ubezpieczoną lina drogą do Alperschonjoch (2302m n.p.m.). Dalej do celu etapu czyli schroniska Ansbacher Hütte.

Etap 6: Kaiserjochhaus (2.310m) – Frederic-Simms-Hütte (2.002m)

Przewyższenie w górę: 555m, czas: 4,5 godz., długość: 8km, stopień trudności: trudny

Droga ze schroniska Kaiserjochhaus biergnie najpierw na wschód i dalej na północ w kierunku schroniska Frederic-Simms. Po minięciu źlebu Kridlonkar dochodzimy do małego wąwozu, potem ubezpieczoną liną rynną przez północną ścianę aż na szczyt Kälberlahnzugjoch. Stąd serpentynami w dół do Simms-Hütte u stóp Holzgauer Wetterspitze (2.895m n.p.m.). Szczyt ten uchodzi za najbardziej „elegancki” w całych Alpach Lechtalskich.

Etap 7: Frederic-Simms-Hütte (2.002m) – Ansbacher Hütte (2.376m)

Przewyższenie w górę: 892m, czas: 5 godz., długość: 7,9km, stopień trudności: trudny

Ze schroniska Frederic-Simms-Hütte z powrotem na szczyt Kälberlahnzugjoch i potem w lewo do Stierlahnzugjoch (2.596m n.p.m.). Wielu wędrowców nie odpuści wejścia na szczyt Feuerspitze, które zajmuje ok. godziny i nie sprawi trudności technicznych. Droga z wierzchołka w dół prowadzi z powrotem na normalny szlak do schroniska Ansbacher Hütte.

Etap 8: Ansbacher Hütte (2.376m) – Memminger Hütte (2.242m)

Przewyższenie w górę: 888m, czas: 6 godz., długość: 10km, stopień trudności: trudny

Ten etap prowadzi do popularnego schroniska Memminger. Schronisko oferuje aż 140 miejsc noclegowych i jest największym schroniskiem w całych Alpach Lechtalskich. W drodze do celu pokonujemy granie Kopfscharte, Winterjoch oraz Grießlscharte. Dalej droga prowadzi w dół do bajkowej doliny Parseiertal, gdzie przekraczamy strumień Parseierbach i dalej zboczem Bärenpleishänge dochodzimy do Memminger Hütte. Kto ma siłę i ochotę może jeszcze wspiąć się na szczyt Prseierspitze – górujący na wysokości 3036m n.p.m. jest najwyższym wierzchołkiem Północnych Alp Wapiennych.

Etap 9: Ansbacher Hütte (2.376m) – Augsburger Hütte (2.289m)
Przewyższenie w górę: 1211m, czas: 8 godz., długość: 12km, stopień trudności: trudny

Dziewiąty oraz dziesiąty etap są wymagającą alternatywą dla etapu ósmego. Najtrudniejszy, najdłuższy ale też napiękniejszy etap na szlaku, który na tym odcinku pokrywa się z dalekobieżnym szlakiem „Augsburger Höhenweg“. Po drodze pokonujemy grań Winterjoch (2528m n.p.m.) oraz grań Paarseierscharte (2604m n.p.m.), gdzie znajduje się też ratunkowy kontener biwakowy. Dalej przez grań Dawinscharte do szczytu Dawinkopf (3036m n.p.m.), który jest drugim najwyższym wierzchołkiem Alp Lechtalskich.

Etap 10: Augsburger Hütte (2.289m) – Memminger Hütte (2.242m)

Przewyższenie w górę: 665m, czas: 4,5 godz., długość: 6,3km, stopień trudności: trudny

Wymagający, ale piękny widokowo szlak „Spiehlerweg“ łączy schrosnisko Augsburger ze schroniskiem Mieminger Hütte. Droga prowadzi najpierw przez Gatschkopf (2945m), potem przez grań Patrolscharte i Wegscharte w kierunku północnym. Na końcu dochodzimy do szmaragdowego jeziora Seewiseen und dalej w górę do Memminer Hütte

Etap 11: Memminger Hütte (2.242m) – Württemberger Haus (2.220m)

Przewyższenie w górę: 633m, czas: 4 godz., długość: 7km, stopień trudności: trudny

Ten etap zaczyna się od przyjemnej wędrówki przez przepiękne łąki, mijając Unterer Seewisee. Krótko przed Mittlerer Seewisee droga odbija do grani Seeescharte (2599m n.p.m.). Tutaj szlak zamienia się w skaliste, surowe tereny aż przekroczymy grań Großbergscharte. Dalej maszerujemy granią główną oraz przechodzimy wierzchołki Großbergkopf i Großbergspitze (2657m n.p.m.), najwyższy wierzchołek położony na drodzie Lechtaler Höhenweg. Schronisko Württemberghaus gnieździ się w kotlinie Medriol.

Etap 12: Württemberger Haus (2.220m) – Steinseehütte (2.061m)

Przewyższenie w górę: 464m, czas: 3 godz., długość: 6,7km, stopień trudności: trudny

Z Gebäudjoch widać już cel wędrówki, chociaż schronisko Steinseehütte oddalone jest o 4 godziny marszu. W drodze wędrujemy południową granią i pokonujemy ubezpieczony liną Roßkarscharte (2.400m) a za nią, już przyjemną drogą w dół schodzimy do schroniska. Tereny wokół schroniska oferują mnóstwo możliwości wspinaczkowych: wierze Parzinntürme i szczyt Steinkarspitze znajdują się w niedalekiej odległości od Steinseehütte.

Etap 13: Steinseehütte (2.061m) – Württemberger Haus (2.220m)

Przewyższenie w górę: 819m, czas: 5 godz., długość:7,7 km, stopień trudności: trudny

Etap 13 nie jest wbrew pozorom tym samym szlakiem, co etap 12, tylko w przeciwnym kierunku, a zupełnie inną drogą, która prowadzi przez różnorodne, górskie tereny i dwie łatwe granie: przez porośniętą trawą Gufelgrasjoch i ubezpieczoną liną Bitterscharte. Dojście do tej drugiej zaczyna się u brzegu jeziora Bittrichsee. Jeśli grań pokryta jest śniegiem, jej przejście może być znacznie utrudnione ze względu na śliską nawierzchnię. Długa droga w dół prowadzi do celu wędrówki – schroniska Wüttemberger Haus.

Etap 14: Württemberger Haus (2.220m) – Hanauer Hütte (1.922m)

Przewyższenie w górę: 750m, czas: 5 godz., długość: 9,4km, stopień trudności: trudny

Ten etap zaczyna się stromym podejściem ze schroniska do jeziora powyżej Wüttemberger Haus. Od tego momentu jest już przyjemniej a droga prowadzi spokojnie do następnego podejścia na grań Bitterscharte, gdzie do pokonania jest 300m przewyższenia po stromym szlaku. Za granią znajduje się ubezpieczone zejście a po pokonaniu szutrowego pola czeka nas nagroda: przepiękne łąki i hale prowadzą przez malownicze tereny do Gufel, Gufelsee i przez Guflseejoch do schroniska Hanauer Hütte.

Etap 15: Steinseehütte (2.061m) – Hanauer Hütte (1.922m) (przez grań Vordere Dremelscharte)

Przewyższenie w górę: 400m, czas: 3 godz., długość: 3,8km, stopień trudności: trudny

Ze schroniska Steinseehütte idziemy drogą u stóp Schneekarlespitz przez szerokie hale w górę do jeziora Steinsee i potem przez pola szutrowe do ubezpieczonej grani Vorderer Dremelscharte (2.434m n.p.m.). Zejście po drugiej stronie nie jest już tak strome i prowadzi przez szutrowe pola do schroniska Hanauer Hütte (ok. półtorej godziny marszu). Z grani Vorderer Dremelscharte można też wyjść wyżej na szczyt Dremelspitze (2.733m n.p.m.)

Etap 16: Hanauer Hütte (1.922m) – Steinseehütte (2.061m) (przez Hintere Dremelscharte)

Przewyższenie w górę: 606m, czas: 3,5 godz., długość: 4,4km, stopień trudności: trudny

Droga ze schroniska Hanauer Hütte do Steinseehütte przez wschodnią grań Hintere Dremelscharte jest trochę dłuższa i prowadzi na lewo od szczytu Dremelspitze. Dalej w dół do jeziora Steinsee aż po schronisko o tej samej nazwie. Kto po tym etapie ma jeszcze dość siły, może wykorzystać trasy wspinaczkowe w okolicy schroniska. Na miejscu oferowane są nawet kursy wspinaczkowe dla początkujących i zaawansowanych.

Etap 17: Hanauer Hütte (1.922m) – Muttekopfhütte (1.934m)

Przewyższenie w górę: 1067m, czas: 7 godz., długość: 9,8km, stopień trudności: trudny

Przedostani etap wędrówki prowadzi jeszcze raz przez wysokie granie. Tym razem pokonujemy najpierw Galtseitjoch (2421m n.p.m.), potem pod szczytem Mutterkopf przechodzimy przez Mutterkopfscharte (2630m n.p.m.). Na koniec stosunkowo stromo w dół do schroniska Mutterkopfhütte. To stosunkowo stare schronisko zostało kompletnie wyremontowane i oferuje mnóstwo możliwości wspinaczkowych w olicznych skałach. Kto ma siłę na jeszcze jeden wierzchołek, może wejść na szczyt Mutterkopfgipfel.

Etap 18: Muttekopfhütte (1.934m) – Anhalter Hütte (2.042m)

Przewyższenie w górę: 853m, czas: 5 godz., długość: 7,8km, stopień trudności: trudny

Ze schroniska Muttekopfhütte szlak biegnie na północ. Pokonując Scharnitzkar (2441m n.p.m.) przechodzimy stromą granią w dół do Hahntennjoch (1894m n.p.m.). Tutaj musimy przejść na drugą stronę drogi Hahntennjochstr. Dalej idziemy drogą do Steinjöchl (2198m n.p.m.) i przez spokojne hale do przytulnego schroniska Anhalter Hütte. Kolekcjonerzy szczytów mogą zdobyć jeszcze górujący nas schroniskiem Tschachaun (2334m n.p.m.).

Zejście: Anhalter Hütte (2.042m) – przystanek autobusowy Plötzigtal (1.370m)

Przewyższenie w dół: 729m, czas: 2 godz., długość: 6km, stopień trudności: trudny

Zejście ze schroniska Anhalter Hütte prowadzi na zachów przez plötzigtal do drogi Hahntennjochstr, gdzie na zakręcie znajduje się przystanek autobusowy. Autobus nr. 4266 zawozi wędrowców z powrotem do Elmen w dolinie Lechtal (wcześniej należy sprawdzić rozkład jazdy autobusów!)